Terk ettik…
Bugün 5 Eylül. Tam 3 yıl önce gurbeti, Gölcük’ü terk ettik bugün, geride bıraktıklarımıza sorumluluklarımızı yerine getiremediğimiz için hüzünle dolarak, hüzünle doldurarak.
Candan dostlarımızı, büyüklerimizi terk ettik isim ve cisimleriyle, bıraktık orada.
Kavaklı sahilini, martıları, kara kargaları, yeşillikleri, kar altında sıcacık 75 m2’lik yuvayı, anıldıkça zihinlerde canlandığım “Ali Gez Hatıra Ormanı”nı terk ettik.
Terk ettik nice emek, ekmek mücadelesini, bize biçilen rollerimizi yerine getirerek.
Nice hatıralar bıraktık ve terk ettik gurbeti işte…
3 yıl geçti Sıla’ya varalı.
Gölcük’te isim ve cisimleriyle terk ettiklerimizden can büyüklerimizden Selime ablamız, Hüseyin dedemiz, Asiye teyzemiz de cismen bizleri terk etti deprem etkisiyle. İsimlerini, kulaklarımızda çınlayan seslerini hatıra bırakarak bize.
Geldik, sılada da bizleri terk edişler bekliyormuş meğer cismen sarsarak ölçüsüz ölçek etkisiyle can evimizden.
Bazen çocuklar gibi şen anlarımız da oldu kahkahalar attığımız ve attırdığımız o 3 yıl içinde…
Dökülen kırlaşan saçlar, keskinliği azalan görüşler, kamburlaşan sırt, ağrılar, sızılar ve aynalar. Hissettiriyor bir kapıdan çıkıp, arkasında güneş doğmayan kapıdan geçişi, terk etme vaktine doğru yol alışımızı.
Gurbet ve Sıla’da bizleri cismen terk eden tüm yakınlarımıza ve dostlarımıza Allah’tan rahmet diliyorum.
Gurbette bıraktıklarımıza büyük bir özlem içinde selâm ve sevgiler sunuyorum. Sağlık, umut ve mutluluk içinde hoşça kalın.
