Bizler bez mendil taşıyan nesildeniz, ilkokulda bez mendil üzerinde tırnak kontrolüyle sağlanan hijyen disipliniyle yetiştik.
Kağıt mendiller gibi tek seferlik “kullan-at” özellikli değildir bez mendiller. “Kullan-yıka-kurut-ütüle-tekrar kullan” özelliklidir. Ayrıca bez mendiller kağıt mendiller gibi kullanınca yerlere! (pardon) çöplere atılmaz, defalarca kullanılır.
Bizim çağımızda, bez mendiller düzineler halinde satın alınır, hemen hemen her gün değiştirilir, beyaz çamaşırlar ile kaynatılarak yıkanır, ütülü vaziyette tekrar kullanıma hazırlanırdı. Genç kızlar çeyizlik mendil süslerdi. Kağıt mendil yerine bez mendil satan işportacılar vardı.
Çocukluğumuzda, gençliğimizde evden çıkarken “paran var mı?” diye sormadan önce “cebinde mendilin var mı?” diye sorulurdu bizlere. Beynimize, yerlere tükürmenin ahlâken “terbiyesizlik”, başka insanlara eza verdiği için de dinî yönden”günah” olduğu işlendi.
Kişisel temizlik ve hijyen açısından mendil kullanmanın çağı yoktur aslında. Tercihlere saygı göstermekle birlikte, bez mendil taşıyan – kullanan “azınlık” mensubu olarak bez mendil kullanmayı, hiç olmazsa “mendil” taşıyıp kullanmayı tavsiye edelim birbirimize.
Tabii ki kullandığımız mendilleri ve şimdi de “maskeleri” yerlere atmayarak başka insanlara olan saygımızı da kaybetmeyelim.
Hâlâ bez mendil taşıyan ve kullanan beyefendi ve hanımefendiler, hürmetlerimi arz ederim efendim.
Ali Gez
